verkeer in wezen
is het de zon van de nadagen
is het een kind dat vraagt
nee ze kijkt omhoog is vrouw
ze is verwondering en leest
en misschien is het niets
er is een man gaan zitten
het kan de storm zijn van komende
het is een verhaal zelfs een verhaal
toch zit hij en is man
is even aandacht en
staat weer op
er is een kind rennend
een gang het weet niet anders dan
ik ren er zijn deuren
er zijn opziende ogen en
zittende toezienden en ik ren
misschien zo weer terug
er is een potloodpunt in de lucht
het schrijft witte lijnen zegt
ik vlieg vaar op afscheid
ben van mensen vol angst en overzicht
ik ben en ik schrijf en men leest
- streep
niet dat ik brul dat is voor
van wie ik vol ben
gepubliceerd in Roodkoper (1999)