kadoerstikistan loopt uit voor een melkmuil met een reclamezuil van suiker
geen onverdeeld genoegen maar genoeg is nooit goed genoeg
goed gebekt staan te stotteren over statige entrees tussen de hamstrings
terwijl de lagergelegenen lallend langs de riolen liggen

kan kadoerstikistan wel genoeg kades in de zon leggen
kades met spuitende uitlaten die ?t galgenaas nog
de laatste korrels bitterzout langs de mond spoelen

kunnen de kadoerstikistanen het kakelend kadaver niet
met een gedaver van handen
van het herkauwenderwijsje - een lief lied
dat zich lispelend vasthecht - afhelpen

(wordt vervolgd)


Alessandro Aiello
gepubliceerd in Roodkoper 3(2007)